فضای سیاسی قطبی شده، حمله‌های کلامی مداوم با الفاظی میهن‌پرستانه، محیطی خصمانه برای آزادی رسانه‌ها ایجاد کرده‌است. سیاست‌های تحریریه‌ها که انعکاسی از اختلافات قومی و نفرت‌پراکنی است، بیش از هر زمان دیگری آشکارتر است. روزنامه‌نگاران به‌دلیل خاستگاه قومی خود و همچنین آنچه می‌نویسند مورد حمله قرار می‌گیرند. دادخواستهای توهین و افترا از سوی سیاستمداران اغلب برای ارعاب روزنامه‌نگاران و جلوگیری از ادامه کار آنها انجام می‌شود. ابزارسازی رسانه‌ها برای اهداف سیاسی ادامه دارد و این امر در مورد رادیو و تلویزیون‌های دولتی به‌شکل روزافزونی آشکار است. در حالی‌که روزنامه‌نگاران تحقیقی در طی ماه‌های اخیر چندین رسوایی مهم را آشکار ساخته‌اند - ادعاهایی در مورد فساد مربوط به مقامات ارشد قضایی، صدور دیپلم‌های جعلی دبیرستان، گزارش تلاش‌های کشور همسایه کرواسی برای به تصویر کشیدن بوسنی و هرزگوین به‌عنوان قطب تروریستی - اما دادستانی ایالتی اقدام قابل توجهی برای رویارویی با این مشکل انجام نمی‌دهد. تمرکز مالکیت رسانه‌ها نگران کننده است، به‌ویژه این‌که مالکیت شفاف نیست. شرایط استخدام روزنامه‌نگاران بسیار ناخوشایند است: آنها با قراردادهای کوتاه استخدام می‌شوند و دستمزد کمی نیز دریافت می‌کنند.
بوسنی هرزوگوین