تعداد رسانه‌ها بعد از فروپاشی دیکتاتوری موسی ترائوره (Moussa Traoré) در ۱۹۹۱ خیلی رشد کرد. مالی اکنون بیش از ۱۲۰ روزنامه‌، حداقل ۵۰۰ ایستگاه رادیویی و چند ده شبکه تلویزیونی، شامل شبکه‌های محلی، دارد. این رسانه‌های جدید با رسانه‌های حکومتی رقابت می‌کنند که روزنامه لسور (L'Essor) و شبکه رادیو تلویزیونی اوآرتی‌ام (ORTM) هستند.

به دلیل وضعیت سیاسی جاری و موضع سختگیرانه حکومت نظامی، روزنامه‌نگاری کار خیلی دشوارتری شده است. حکومت نظامی حزب مخالف و شرکای اصلی مالی را عصبانی کرده است چون از وعده به زمان‌بندی مورد توافق برای برگزاری انتخابات طفره می‌رود. فشار برای پوشش خبری «میهن‌پرستانه» رو به رشد است و رسانه‌های حکومتی از دستورهای مافوق‌های خود پیروی می‌کنند. روند جدید برای اعتبار بخشی به مجوز روزنامه‌نگاران خارجی خیلی مداخله‌جویانه است و محرمانه بودن منابع آنان را به مخاطره می‌اندازد. این روند می‌تواند برای محدود کردن دسترسی روزنامه‌نگاران به مالی و برای مهار کردن خبرنگاران استفاده شود. در سال ۲۰۲۲ یک روزنامه‌نگار فرانسوی در زمانی کمتر از ۲۴ ساعت بعد از ورود به مالی از کشور اخراج شد.

بازنگری در چارچوب قانونی کهنه و منسوخی که روزنامه‌نگاران تحت آن مشغول کار هستند اکنون چند سالی است که جریان دارد. روزنامه‌نگاران منتظر تصویب قانون‌هایی جدید هستند تا مجازات زندان برای تخلفات رسانه‌ای را حذف کند، کمک‌های دولتی برای رسانه‌ها را نهادینه سازد و دسترسی به اطلاعات و شناسایی روزنامه‌نگاران و کارمندان رسانه را بهبود بخشد.

روزنامه‌نگاران و رسانه‌های مالی در فضای متزلزلی کار می‌کنند که باعث می‌شود نسبت به نفوذپذیری و فساد آسیب‌پذیر شوند. مشکلات آنها به دلیل کاهش درآمد تبلیغات برآمده از همه‌گیری کووید-۱۹ بیشتر هم شده است که همچنین باعث شد طی سه سال گذشته تمام کمک‌های دولتی برای رسانه‌ها قطع شود.

درگیری‌های میان‌ گروهی، افراطی‌گری و وجود گروه‌های مسلح به ویژه در شمال و مرکز مالی منجر به محدود شدن آزادی روزنامه‌نگاری شده است. رسانه‌ها بر اساس جنسیت، طبقه و قومیت هدف حمله قرار می‌گیرند. این بازدارنده‌های اجتماعی و فرهنگی خودسانسوری را تشویق می‌کند.

اکنون کار کردن در خارج از باماکو، پایتخت کشور، خیلی برای روزنامه‌نگاران خطرناک است، همانطور که در مورد اولیویر دوبوی (Olivier Dubois) خبرنگار فرانسوی شاهد بودیم که در ۸ آوریل ۲۰۲۱ در گائو، شهری در شمال شرقی کشور ربوده شد. حضور گروه‌های مسلح و احتمال بروز خشونت در مناطق مختلف کشور به روزنامه‌نگاران فشار می‌آورد با وجود این که حملات خوشنت‌آمیز جسمی علیه روزنامه‌نگاران به ندرت اتفاق می‌افتد. با این وجود، ناپدید شدن بیراما توره (Birama Touré)، خبرنگار مقیم باماکو در سال ۲۰۱۶ (و احتمالا مرگ او در زندان امنیتی مخفی حکومت) یادآوری از خشونت مرگ‌باری است که گاهی از آن برای ساکت کردن روزنامه‌نگاران استفاده می‌شود. نفوذ رو به رشد روسیه در مالی و ورود مزدورهایی از واگنر (Wagner)، شرکت شبه‌نظامی روس، به کشور نشان از افزایش ضد اطلاعات و روزهای تاریک‌تری برای روزنامه‌نگاران دارد، همان‌طور که در سال ۲۰۱۸ نیز بعد از اعزام آنها به جمهوری آفریقای مرکزی اتفاق افتاد.