2023رده‌بندی
175/ 180
۲۷٫۲۲امتیاز:
شاخص سیاسی
169
33.65
شاخص اقتصادی
174
25.49
شاخص حقوقی
170
24.34
شاخص جامعه
171
29.55
شاخص امنیت
177
23.07
2022رده‌بندی
171/ 180
۲۸٫۹۴امتیاز:
شاخص سیاسی
166
33.51
شاخص اقتصادی
160
27.62
شاخص حقوقی
164
33.58
شاخص جامعه
166
36.57
شاخص امنیت
175
13.39

در این کشور که بیش از یک دهه است در جنگ می‌سوزد برای خبرنگاران دسترسی به بسیاری از مناطق ممنوع شده است. رژیم با رسانه‌ها به عنوان ابزاری برای انتشار ایدئولوژی بعثی رفتار می‌کند و جلوی هرگونه کثرت‌گرایی را می‌گیرد که باعث شده است بسیاری از روزنامه‌نگاران مجبور به زندگی در تبعید شوند. 

دورنمای رسانه‌ای

تلویزیون، رادیو و مطبوعات حکومتی تنها پروپاگاندای دولت را بازنشر می‌کنند و همگی آن را از آژانس خبری قدرتمند سانا (SANA) می‌گیرند. سار رسانه‌ها از فیسبوک و شبکه‌های اجتماعی به عنوان ابزار اصلی خود برای انتشار مطالب استفاده می‌کنند چون کنترل آنها برای دولت سخت است اما آنها هم در نظرداشت قرار دارند. یک سوم رسانه‌های مستقل یا منتقد، مانند عنب بلدی، اکنون مقیم خارج کشور هستند.

زمینه سیاسی

بشار اسد و حزب بعث بیشتر رسانه‌های سوری را کنترل می‌کنند. اما انقلاب ۲۰۱۱ دورنمای رسانه‌ای را به دو جبهه مستقل و هوادار دولت تقسیم کرد. در اوایل اعتراض‌های ضد دولتی، دولت رسانه‌های جهانی و روزنامه‌نگاران آزاد را از ورود به کشور ممنوع کرد. فقدان آموزش و استقلال مالی باعث شده است بسیاری از روزنامه‌نگاران سوری زیر سرپرستی سیاسی دولت باقی بمانند.

چارچوب حقوقی

بنا بر قانون جرایم سایبری مصوب ۲۰۲۱ که در ۲۰۲۲ بازنگری شد، مقام‌های دولتی می‌توانند روزنامه‌نگاران را به اتهام «انتشار خبرهای نادرست در فضای آنلاین که به چهره کشور آسیب می‌زند» مورد تعقیب قضایی قرار دهند. دولت پیشتر هم از قانون رسانه مصوب ۲۰۱۱ بهره می‌گرفت تا مهار خود بر رسانه‌های خبری را تنگ‌تر کند. قانون حفاظت علیه انقلاب مصوب ۱۹۶۵، قانون تروریسم مصوب ۲۰۱۲ و قانون کیفری نیز آزادی رسانه‌ها را تهدید می‌کنند.

زمینه اقتصادی

از آنجا که بیشتر رسانه‌های سوری به دست دولت یا افراد نزدیک به دولت تامین مالی می‌شوند، تحریم‌های اقتصادی تحمیل شده بر سوریه بر رسانه‌های شنیداری و دیداری هم به اندازه سایر بخش‌های جامعه ضربه زده است. خبرنگاران اگر نتوانند مجوز بگیرند کار خود را از دست می‌دهند. تامین ادامه‌دار منابع مالی رسانه‌های در تبعید هم مدیون ثابت‌قدمی روزنامه‌نگارانی است که می‌خواهند با آزادی کامل درباره وضعیت سوریه گزارش دهند.

زمینه اجتماعی - فرهنگی

دوقطبی شدن جامعه سوریه در اثر جنگ جاری به میزانی بر رسانه‌ها اثر گذاشته است که برخی روزنامه‌نگاران خود را «کنشگران رسانه‌‌ای» معرفی می‌کنند. صفحه‌های شخصی آنها در شبکه‌های اجتماعیرسانه‌ای تمام و کمال است که روایتی را از واقعیت جاری در منطقه ارائه می‌دهد. هر جبهه قواعد، واژه‌ها و موضوع‌های محبوب خود را دارد. 

ایمنی

روزنامه‌نگاران سوری که با خطر بازداشت، آدم‌ربایی، شکنجه یا قتل روبه‌رو هستند معمولا مجبور به فرار از کشور می‌شوند تا از بدرفتاری یا مرگ نجات یابند. چند تن از آنان که به ترکیه پناه برده بودند در سال ۲۰۱۹ مجبور شدند به سوریه برگردند. صدها نفر دیگر نیز با سرنوشتی مشابه تهدید می‌شوند که اگر مقام‌های ترکیه از انجام آن صرف‌نظر نکنند می‌تواند منجر به بازداشت روزنامه‌نگاران توسط مقام‌های سوریه یا اذیت و آزار آنها به دست گروه‌های مسلح متفاوت شود.