رسانه‌ها قطبی هستند که باعث می‌شود هرگونه پوشش خبرهای سیاسی یا پرونده‌های کیفری جنجالی باشد. روزنامه‌نگاران معمولا هنگام پوشش خبرها دلبستگی و وفاداری خود را به یکی از دو حزب اصلی کشور نشان می‌دهند. سه روزنامه اصلی کشور آماندالا (Amandala)، بلیز تایمز (The Belize Times)، و گاردین (The Guardian) هستند. چنل ۵ (Channel 5) و چنل ۷ (Channel 7) هم دو شبکه پربیننده تلویزیون هستند.

بلیز یک پادشاهی مشروطه چند حزبی و عضوی از اتحادیه کشورهای مشترک المنافع است. نخست‌وزیر کشور را هدایت می‌کند. این کشور برای چهار دهه گذشته کمابیش از ثبات سیاسی برخوردار بوده است و دو حزب اصلی کشور معمولا به تناوب قدرت را در دست داشته‌اند. جرایم و سیاست خیلی در رسانه‌ها پوشش داده می‌شوند و معمولا منبع اختلاف میان رسانه‌ها و دولت هستند. مقام‌های دولتی پی‌در‌پی رسانه‌ها را متهم می‌کنند که با پرداختن «احساساتی» به این موضوع‌ها، چرخ اقتصادی اصلی کشور، یعنی گردشگری را به مخاطره می‌اندازند.

روزنامه‌نگاران و شهروندان منتقد باید برای حل اختلافات به نظام قضایی مراجعه کنند. این روند قضایی می‌تواند طولانی و پرهزینه باشد.

به دلیل زیرساخت‌های ناکافی، سرعت اینترنت در بلیز یکی از آهسته‌ترین‌ و گران‌قیمت‌ترین‌ها در منطقه کارائیب است.

 بلیز که سابقا هندوراس بریتانیایی نام داشت، در ۱۹۸۱ استقلال خود را به دست آورد. جمعیت این کشور کمابیش پراکنده است و کمتر از ۴۰۰ هزار نفر سکنه دارد اما سرانه قتل در این کشور یکی از بالاترین نرخ‌ها در جهان است. امور سیاسی و جرایم از موضوع‌های اصلی مورد پوشش رسانه‌ها هستند.

گاهی روزنامه‌نگاران قربانی تهدید، ترساندن یا آزار می‌شوند.