رسانه‌های مولداوی گوناگون ولی دوقطبی هستند، مانند خود این کشور که با عدم ثبات سیاسی و نفوذ بیش از حد الیگارشی شناخته می‌شود. رسانه‌های اصلی مانند تی‌وی۶ (TV6)، ان‌تی‌وی مولدوا (NTV Moldova)، و پرایم تی‌وی (Prime TV) در دست رهبران سیاسی هستند. امپراتوری رسانه‌ای که به دست ولادیمیر پلاهتنیوک (Vladimir Plahotniuc) میلیاردر سابق و رهبر حزب دموکراتیک مولداوی (Democratic Party of Moldova) ساخته شده بود نفوذ خود را از دست داد ولی به زودی با شرکت سرمایه‌گذاری جدیدی جایگزین شد که به حزب سوسیالیست‌های (Party of Socialists) هوادار روسیه نزدیک است.

برخی از رسانه‌ها خطر پرداختن به موضوع‌هایی که باعث شرمنده کردن مقام‌ها شوند را به جان می‌خرند ولی بسیاری خود را محدود به پیروی از موضع سیاسی حزبی می‌کنند که به آن نزدیک هستند. شورای رسانه‌های شنیداری - تصویری (Audiovisual Council) تا زمان تعلیق خود با رای اکثریت جدید مجلس نمایندگان در سال ۲۰۲۱، تنها به شبکه‌های تلویزیونی نزدیک به حزب سوسیالیست‌ها مجوز تاسیس رسانه تصویری داد که آنها نیز به گونه‌ای روزافزون پروپاگاندای تولید شده در روسیه را پخش می‌کردند. 

آزادی رسانه و حق دسترسی به اطلاعات در قانون تضمین شده است و بهترین رفتار حرفه‌ای در منشور اخلاقی روزنامه‌نگاری تشویق می‌شود. اما در واقعیت قانون‌هایی که بر این عرصه حاکم هستند به‌گونه‌ای خودسرانه به دست اداره‌های مقرراتی سیاست‌زده اجرا می‌شوند. دسترسی به اطلاعات پی‌درپی مسدود می‌شود و شکایات واهی توهین و افترا رایج است.

شرکت‌های رسانه‌های نزدیک به اشخاص سیاسی و اولیگارک‌ها قدرتمند بر بازار تبلیغات سیطره دارند که به ضرر رسانه‌های مستقل تمام می‌شود. رسانه‌های مستقل در این وضعیت اقتصادی سخت از منابع مالی برخوردار نیستند و با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند. در نتیجه آنها نمی‌توانند کارمندانی استخدام کنند که کار خود را با کیفیت انجام دهند. به همین دلیل بسیاری از رسانه‌ها به دنبال تامین منابع و کمک‌های مالی از خارجیان هستند.

دورنمای فرهنگی و اجتماعی به ندرت جلوی کار روزنامه‌نگاران را می‌گیرد اما برخی موضوع‌ها نظیر عواقب بحران کووید-۱۹، حساس هستند. پوشش این موضوع‌های حساس می‌تواند منجر به خودسانسوری و همچنین توهین به رسانه‌ها به دلایل قومی، مذهبی یا جنسیتی شود.

مقام‌های دولتی و رهبران سیاسی پی‌درپی به روزنامه‌نگاران توهین می‌کنند و آنها را می‌ترسانند. هواداران آنها معمولا به اذیت و آزار مجازی روزنامه‌نگارانی می‌پردازد که دشمن تلقی می‌شوند. دسترسی روزنامه‌نگاران به ترانس‌نیستریا، استانی جدایی‌طلب در شرق کشور که مورد حمایت روسیه است، به مجوز‌ ویژه نیاز دارد.