حزب انقلابی حاکم مردم لائو (LPRP) کنترل کامل بر رسانه‌ها را دردست دارد. تنها زمان پخش جلسات مجمع ملی کانال‌های تلویزیونی ملی که در آن اختلافات بین جناح های LPRP گاهی بیان می‌شود لائوسی‌ها فرصت تجربه تکثرگرایی را دارند. لائوسی‌ها که هر روز بیش از روزقبل از محدودیت‌های اعمال شده برروی رسانه‌های رسمی آگاه می‌شوند، به سوی اینترنت و رسانه‌های اجتماعی روی می‌آورند. اما استفاده از پلتفرم‌های اینترنتی اطلاع‌رسانی با استناد به دستور عمل سال ۲۰۱۴ می‌تواند متوقف شود، بنا بر آن کاربرانی که از دولت وحزب مارکسیست لنینیستی LPRP انتقاد کنند، می‌توانند زندانی شوند. این دستور عمل کاربران اینترنت را مجبور به استفاده از نام اصلی‌شان در اینترنت می‌کند. در نتيجه، لائوس تنها نيم ميليون کاربر اينترنت دارد، یعنی ۱۰ درصد از جمعيت کل کشور. طبق حکمی از سوی نخست وزیر که در ژانویه سال ۲۰۱۶ به تصویب رسید، رسانه‌های خارجی می‌توانند در لائوس دفاتر خود را داشته باشند، به‌شرط آن‌که محتوای برنامه‌ها را به اداره سانسور LPRP ارسال کنند. اما تنها آژانس خبری چینی شینهاو و آژانس خبری ویتنام، Nhan Dan، دفاتر خود را در وینتیان باز کردند. فضای بلاگی به آرامی ظهور می‌کند حتی اگر ابرازنظرهایی در رسانه های اجتماعی منجر به پیگرد قانونی شود. یک وبلاگ نویس در دسامبر سال۲۰۱۹ به دلیل تلاش برای اطلاع رسانی به هموطنان خود درمورد وضعیت ناشی از سیل در جنوب کشور به پنج سال زندان محکوم شد.
لائوس