در سال ۲۰۱۹ برای دومین‌سال پی‌در‌پی هیچ روزنامه‌نگاری در سودان جنوبی کشته نشد. در کشوری که از اواخر سال ۲۰۱۳ با جنگ داخلی ویران شده است، امضای توافقنامه صلح و سرانجام بازگشت موفقیت‌آمیز ریک ماکار به عنوان معاون رئیس جمهور باکاهش درگیری‌ها همراه بوده است. اما وضعیت همچنان مبهم است. از ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷، دست‌کم ۱۰ روزنامه‌نگار کشته شده است. سال‌های جنگ، منجر به تضیف رسانه‌ها شدند. رسانه‌ها به اجبار دولت در گزارش‌های خود از تحولات مهم، از مسائل مربوط به این درگیری اجتناب می‌کنند. درست سه روز پس از آنکه رئیس‌جمهور سالوا کییر در ماه اوت ۲۰۱۵ «روزنامه‌نگارانی را که علیه کشورشان کار می‌کنند»، تهدید کرد، پیتر مووآ -گزارش‌گر در جوبا به قتل رسید. مقامات حکومتی کریستوفر آلن، گزارش‌گر جنگی آمریکایی را که در پی شلیک گلوله در سال ۲۰۱۷ کشته شد "شورشی سفید" نامیدند. چگونگی مرگ او هرگز روشن نشد و هیچ بررسی نیز انجام نشده است. فشار بر رسانه‌های داخلی، خبرنگاران خارجی را بی نصیب نگذاشته است. دو روزنامه نگار که یکی برای AP و دیگری برای France 24 کار می‌کردند در سال ۲۰۱۹ از کار اخراج شدند، در حالی که دفترهای محلی بی بی سی و یک ایستگاه رادیویی سازمان ملل در سال ۲۰۱۸ تعطیل شده بودند. آزار گری، بازداشت خودسرانه، شکنجه یا قتل به سبک اعدام ، هزینه‌ای است که روزنامه‌نگاران برای نپذیرفتن خودسانسوری پرداخت می‌کنند. نظارت و هراس‌افکنی نیز بخشی از روش‌های درنده‌ي رژیم است. موارد نادری است که ماموران امنیتی برای سانسور مستقیم به مطبوعات نروند. در سال ۲۰۱۹ تعدادی از مقالات روزنامه الموقیف به این شیوه سانسور شدند. سازمانهای اطلاعاتی همچنین سعی كردند مدیر ایستگاه رادیویی را وادار كنند تا مصاحبه‌های خود را برای تأیید پیش از پخش به آنها ارائه كند. برای فرار از آزارگری، برخی از روزنامه‌نگاران ترجیح داده‌اند از کشور فرار کنند یا فقط نشریات خود را ببندند.
سودان جنوبی