سودان
| واژگونی عمر البشیر در یک قیام مردمی در سال ۲۰۱۹ پایان سه دهه دیکتاتوری بود که در طی آن سودان یکی از ستیزگرترین کشورهای جهان برای روزنامه‌نگاران بود. سرویس اطلاعات و امنیت ملی (NISS) تمام سانسور، دستگیری روزنامه‌نگاران، تعطیل روزنامه‌ها، مصادره کلیه وسائل هنگام خروج از ساختمان مطبوعات و تحمیل خطوط قرمز که نمی‌توان از آن عبور کرد، با بخشودگی از مجازات را بر عهده داشت .RSF در روزهای پایانی رژیم بیش از 100 روزنامه‌نگار بازداشت‌شده را در اوج فشارها علیه رسانه‌ها به‌ثبت رسانده بود. نشانه‌های این سیستم درنده هنوز باقی مانده است و رسانه‌ها هم اکنون باید در این ویرانه باقی‌مانده بازسازی شوند. NISS دیگر چنان نقش برجسته‌ای در آزار رسانه‌ها ندارد اما سیاست‌های درندگی آن به طور کامل از بین نرفته‌است. بنا بر اطلاعات گردآوری شده از سوی RSF، واحد جهادی سایبر، که برای جاسوسی در اینترنت و نظارت بر فعالیت روزنامه‌نگاران بصورت آنلاین ایجاد شده، همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد و اطلاعات دروغینی را در رسانه‌های اجتماعی پخش می‌کند که هدف آن تضعیف دولت انتقالی و حمایت از منافع برخی چهره‌های رژیم گذشته است که هنوز کنترل بیشتر رسانه‌ها را در دست دارند، است. راه اندازی رسانه‌های جدید دشوار است زیرا شرایط بسیار سخت‌گیرانه است و در عمل محدود به دولت، احزاب سیاسی و شرکت‌های رسانه‌ای موجود است. روزنامه‌نگاران زن موقعیت‌های مدیریت رسانه‌ای کمی دارند و بیشتر مورد هدف آزار و اذیت و خشونت هستند. اگرچه قانون اساسی موقت تصویب شده برای انتقال، آزادی رسانه‌ها و دسترسی به اینترنت را تضمین می‌کند، اما قانون‌های سخت‌گیرانه که رژیم پیشین علیه رسانه‌ها به کارمی‌برد، هنوز قابل اجرا هستند. پس از ۳۰ سال ظلم و ستم، خودسانسوری در بیشتر اتاق‌های خبر رایج است، یک فرهنگ رسانه‌ای آزاد و مستقل، نیاز به حمایت، محافظت و آموزش دارد. |