آزار و اذیت قضایی، تفتیش‌های غیرقانونی و مجازات‌های سنگین که منجر به بازداشت می‌شود، زرادخانه سرکوب که علیه روزنامه‌نگاران اعمال می‌شود و همه نشان از رندگی در ترس آنها است. هیچ رسانه خبری خصوصی در این کشور فعال نیست.تنها رسانه‌ای که در جیبوتی وجود دارد برای اهداف تبلیغاتی توسط حکومت رئیس جمهوراسماعیل عمرگوئه‌له استفاده می‌شود. در سال ۱۹۹۲ قانون آزادی ارتباطات خود مانعی بود برای آزادی بیان و تکثر رسانه ای. در این قانون برای توهین‌های رسانه‌ای زندان در نظرگرفته شده است و محدودیت های سن و جنس برای افراد متقاضی برای تأسیس شرکت‌های رسانه‌ای اعمال شده‌است.صدای جیبوتی،تنها رسانه خبری مستقل است که از بلژیک پخش می‌شود که پخش آن به صورت آن‌لاین مسدود شده و سیگنال‌های آن پارازیت دارد. روزنامه‌نگارانی که برای این ایستگاه رادیویی کار می‌کنند، بیشتر این کار را به‌صورت ناشناس انجام می‌دهند تا از اقدام‌های تلافی‌جویانه و حمله‌ها جلوگیری کنند. در سال ۲۰۱۹، گزارش‌گر La Voix de Djibouti مستقر در جیبوتی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و چندین بار بازداشت شد. نسبت جمعیتی که از اینترنت استفاده می‌کنند در سال های اخیر افزایش یافته است اما سرعت اتصال یکی از کمترین سرعت‌ها در آفریقا است. مقام‌های مسئول به طور عامدانه پهنای باند اینترنت را کنترل می‌کنند تا دسترسی به شبکه‌های اجتماعی را که اکنون یکی از معدود مناطقی است که در آن آزادی بیان و اخبار منتشر شده آزاد وجود دارد، محدود کند.
جیبوتی