٨ مارس روز جهاني زن : گزارشگران بدون مرز از روزنامه نگاران،وب نگاران و مدافعان حقوق زنان حمايت مي کند

گزارشگران بدون مرز در اين باره اعلام مي کند : هر روز تعداد بيشتری از زنان روزنامه نگار، مدافع حقوق زنان، وبلاگ نويس و حتا کاربران ساده اينترت برای دفاع از حقوق خود، از سوی دولت های سرکوب گر و گروه های مذهبي، تهديد و سرکوب مي شوند. از هر روشي برای سد کردن تلاش زنان در طرح حقوق خود استفاده مي کنند : تعقيب قضايي، زنداني کردن، خشونت، تهديد به مرگ. امروز وظيفه ماست از زنان و مرداني که خواهان آزادی بيان برای دفاع از حقوق زنان هستند، دفاع کنيم. اين موضع نبايد به يک امر ممنوعه بدل شود. نبايد پذيرفت که در سال ٢٠٠٨ برای دفاع علني و آزادنه از حقوق زنان، انسان ها زنداني شده و يا به مرگ تهديد شوند. در ايران وب نگاران فمينيست، تلاشگران آزادی بيان هستند، از اينترنت برای ابراز آزادنه ی نظرات خود و فرار از سانسور سود مي جويند، آنها هر روز فعالتر و تعدادشان بيشتر مي شود. اما آنها نيز در تير رس دولت رييس جمهور محمود احمدی نژاد قرار دارند. دريک سال گذشته بيش از چهل فعال زن دستگير شدند که ٣٢ تن از آنها روزنامه نگار و وب نگار بودند. آنها در خيابان های تهران برای طرح خواسته هايشان تجمعي مسالمت آميز برگزار کرده بودند و سپس اين جنبش اعتراضي را در وبلاگ ها و نشريات اينترنتي خود پي گرفتند. تقريبا همه ی اين زنان تحت تعقيب قضايي قرار دارند، در دادگاه ها به زندان و شلاق محکوم شده اند و با سپردن وثيقه آزاد هستند. برخي از آنها چندين هفته زنداني شده اند. وزير اطلاعات در فروردين ماه سال جاری جنبش زنان را به براندازی و وابستگي به خارج متهم کرد. ٨ بهمن ماه، پروانه انتشار نشريه وزين زنان به اتهاماتي چون به خطر انداختن سلامت روحي، فكري و رواني مخاطب و سياه ‌‌نمايي وضعيت زنان در جمهوري اسلامي از سوی هيات نظارت بر مطبوعات لغو شد. ده ها تن از زنان همکار اين روزنامه نيز به صف بيکاران پيوستند. زنان نخستين قرباني توقيف نشريات نيز به شمار مي روند. از سوی ديگر در آخرين اقدام عليه زنان، ماموران امنيتي در تاريخ ١٣ اسفند ماه مانع خروج پروين اردلان وب نگار فمينيست و همکار سايت تغییر برای برابری، يکي از سايت های مدافع حقوق زنان،از کشور شدند. وی برای دريافت جايزه خود به کشور سوئد مي رفت. بنیاد اولاف پالمه جايزه حقوق بشر ۲۰۰۷ خود را به اين روزنامه نگار اهدا کرده است. پروين اردلان همجون ديگر همکارانش، بارها از سوی مقامات قضايي و امنيتي احضار و مورد بازجويي و بازداشت قرار گرفته است. در فروردين سال جاری از سوی شعبه شش دادگاه انقلاب اسلامي تهران به اتهام تبانی و اجتماع جهت بر هم زدن امنیت کشور به شش ماه زندان قطعي و دوسال نيم زندان تعليقي، برای شرکت در تظاهرات ٢٢ خرداد ١٣٨٥در تهران، محکوم شده است. در اين تظاهرات مسالمت آميز که از سوی نيروهای انتظامي به خشونت کشيده شد و ده ها تن بازداشت شدند، بر روی پلاکارد های زنان نوشته شده بود ما زنيم، انسانيم، اما حقی نداريم و حقوق زنان حقوق بشر است. در افغانستان يک مرد برای دفاع از حقوق زنان در خطر اعدام قرار دارد. سيد پرويز کامبخش که از تاريخ ٥ عقرب (آبان) ١٣٨٦ در بازداشت بسر مي برد، از سوی دادستا ن(سارنوالی) متهم به در اختيار داشتن و انتشار مقاله ای کفر آميز شده بود. روزنامه نگار جهان نو، نوشته ای به نام آیات زن ستیز در قرآن را از روی سايت های اينترنتي برگرفته است. اين روزنامه نگار جوان در تاريخ ٢ دلو (بهمن) ١٣٨٦ از سوی شعبه امنيت عامه دادگاه ابتدايي ولايت بلخ، به شکل غير علني و بدون حضور وکيل مدافع به اتهام اهانت به دين اسلام و پخش مقاله ای کفرآميز به اعدام محکوم شد. اين حکم با اعمال فشار از سوی شورای علمای بلخ صادر شده است. در اين کشور محافظه کاران مي گويند که تعداد زنان در رسانه های تصويری محلي زياد است و در پي آن هستند تا قانوني برای رعايت ارزشهای و پوشش اسلامي به تصويب رسانند. در ماه دلو (بهمن) سال جاری افراد ناشناسي که خود را نماينده طالبان معرفي مي کردند، سه روزنامه نگار زن افغان را در شهر مزار شريف، تهديد به مرگ کردند. اين افراد به يکي از اين روزنامه نگاران گفته بودند اگر به کار در تلويزيون ادامه بدهي ما همه ی خانواده ات را اختطاف( ربوده) مي کنيم. عليرغم درخواست و مراجعه اين روزنامه نگاران به مقامات مسئول ولايتي و امنيتي، اما آنها از محافظت پليس برخودار نشدند. در آخر نزديک به يک سال پس از قتل ذکیه ذکی يکي از چهره های برجسته ی روزنامه نگاری مستقل افغانستان، هنوز پليس نتوانسته است که قاتلان او را دستگير کند. مدير راديو صدای صلح به دفاع از حقوق زنان معروفيت داشت. در هند تسليمه نسرين دوباره و از اواخر نوامبر ٢٠٠٧ تحت حمايت پليس زندگي مي کند. وی برای نوشته هايش که نقض حقوق زنان را به نام اسلام، افشا مي کند، بازهم مورد تهديد قرار گرفته است. نيکلا سرکوزی رئيس جمهور فرانسه در پايان ماه ژانويه ٢٠٠٨ و درپي سفر رسمي اش به هند قرار بود، شخصا نشان سمون دوبوار( نشان عالي فرانسه برای شجاعت در دفاع از حقوق زنان) را به وی اهدا کند، اما با اکراه مقامات هند که از سوی گروه های افراطي مسلمان تحت فشار قرار دارند. اين ديدار لغو شد. در مصر نوال سعداوی نويسنده معروف و بنيان گذار انجمن عرب برای همبستگي زنان، از سوی دستگاه قضايي تحت تعقيب قضايي قرار گرفت و مجبور به ترک کشور و اقامت در اروپا شده است. در آرژانتين مورد کلوديا آخونا روشنگر وضعيت مدافعان حقوق زنان است. اين روزنامه نگار که سردبير ی يک آژانس خبری آنلاين به نام واخا (VACA) و روزنامه ای به نام مو (MU)را بر عهده دارد. پس از انتشار کتابي در باره وضعيت زنان خود فروش در خيابان های بوينس آيرس و روشنگری در باره ی دست داشتن برخي از مقامات کشور در شبکه های فروش اين زنان، از ماه ژوئيه از سوی پليس مورد آزار و اذيت قرار گرفته است. اين روزنامه نگار اعلام کرده است که ماموران پليس همه مراجعان به دفتر کارش را مورد کنترل و شناسايي قرار مي دهند.