درخواست برای آزادی نرگس محمدی، روزنامه‌نگار زندانی ایرانی که متعهد به افشای خشونت علیه هم‌بندان زندانی خود است
پس از انتشار نامه جدیدی از نرگس محمدی، روزنامه‌نگار زندانی ایرانی درباره خشونت علیه زنان زندانی در ایران، گزارش‌گران بدون مرز از مقامات ایران می‌خواهد تا به این خشونت پایان داده و خانم محمدی و سایر روزنامه‌نگاران زندانی در این کشور را آزاد کنند.
نرگس محمدی، برنده جایزه شجاعت گزارش‌گران بدون مرز در ۲۰۲۲، نامه دوم خود را در ۱۸ اوت، درباره بدرفتاری با زنان هنگام بازداشت و در زندان‌های مختلف کشور منتشر کرد، درست دو هفته پس از آنکه به دلیل نامه‌ای که پیشتر درباره خشونت علیه زنان زندانی منتشر کرده بود، مجازات شد.
او در آخرین نامه خود می‌نویسد: «به عنوان کسی که شاهد ترسناک‌ترین اقدامات و خشونت‌ورزی مرگبار رژیم علیه زنان معترض بوده است، آشکارا می‌گویم که میزان خشونت فیزیکی هنگام بازداشت و در بازداشتگاه‌های غیرقانونی نوعی از شکنجه نظام‌مند است و هدف آن ایجاد جوی وحشتناک و ترس‌آمیز است.»
خانم محمدی همچنین می‌گوید قربانیان این اعمال از صحبت علنی درباره خشونت جسمی و روانی که هنگام بازداشت تجربه کرده‌اند سر باز می‌زنند چرا که می‌ترسند با اتهام‌هایی بیشتر مواجه و محاکمه شوند. او می‌نویسد: «حتی خانواده‌های آنان نیز از صحبت درباره داستان‌های آنان اجتناب می‌کنند.»
محاکماتی که طی آن به پرونده خانم محمدی رسیدگی شده است، مثالی واضح از روش‌های مقامات ایران برای ارعاب و خشونت‌ورزی علیه مخالفان با استفاده از نظام قضایی و زندان‌های کشور است. در نتیجه انتشار نامه قبلی که در ۳ دسامبر در اکانت اینستاگرام او منتشر شد، اکانتی که توسط خانواده‌اش گردانده می‌شود، مجازات زندان او چند ماه بعد توسط شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی علی مظلوم، یک سال افزایش یافت.
او به خاطر محکوم کردن خشونت جنسی مقامات علیه زنان زندانی به ده سال و ۹ ماه زندان و ۱۴۵ ضربه شلاق محکوم شد. خانم محمدی، نویسنده کتاب «شکنجه سفید» که بر اساس مصاحبه‌های او با ۱۶ زن زندانی که قربانی خشونت در زندان بودند نوشته شده، از زمان بازداشت اخیر خود در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱ تا کنون پنج محاکمه داشته که همگی توسط دفتر دادستانی زندان اوین آغاز شده‌اند و ممکن است در مورد اخیر دوباره مجازات او را افزایش دهند.
«هر چه نرگس محمدی، حتی از داخل زندان، بیشتر صحبت می‌کند و از حق خود برای اطلاع‌رسانی بهره می‌گیرد، زندان‌بانان سعی می‌کنند بیشتر او را آزار دهند و مجازات‌های خودسرانه بیشتری بر او تحمیل کنند. اما این روزنامه‌نگار نشان داده است تسلیم فشار نخواهد شد. به خاطر شجاعت او دنیا اکنون می‌داند در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران چه می‌گذرد، جایی که شش روزنامه‌نگار زن دیگر هنوز در بازداشت به سر می‌برند. ما خواهان آزادی همه آنان و خود خانم نرگس محمدی هستیم.»
به گفته تقی رحمانی، همسر خانم محمدی، حکم شلاق به دلیل حمایت‌های بین‌المللی از او هنوز اجرا نشده است اما آقای رحمانی خیلی درباره شرایط و وضعیت نگهداری او نگران است، او به گزارش‌گران بدون مرز گفت: «نرگس پای اعتقادات خود ایستاده است و هزینه این را می‌دهد که تصمیم گرفته است سکوت نکند.»
علاوه بر چند محکومیت طی ۱۵ ماه گذشته، او دیگر نمی‌تواند تماسی از خارج داشته باشد که یعنی او از ارتباط مستقیم با همسر و دو فرزندش که اکنون در فرانسه زندگی می‌کنند، محروم است.
در ۷ ژوئن، گزارش‌گران بدون مرز تمام نهادهای حقوق بشری ذی‌ربط سازمان ملل را از اوضاع غیرقابل‌قبول نگهداری خانم محمدی در زندان آگاه ساخت. در ۵ ژوئیه کمیته مستقل بین‌المللی حقیقت یاب سازمان ملل درباره جمهوری اسلامی ایران، طی اطلاع‌رسانی شفاهی به کنسول حقوق بشر سازمان ملل، از «بازداشت ادامه‌دار مدافعان حقوق بشر و وکلایی که از معترضین دفاع می‌کردند و حداقل ۱۷ روزنامه‌نگار» ابراز نگرانی کرد.
خشونت علیه زنان روزنامه‌نگار زندانی
روایاتی که خانم محمدی ارائه می‌کند تکمیل‌کننده تصاویر وحشتناکی از خشونت حکومت علیه زنان روزنامه‌نگار است که هم در داخل و هم خارج زندان‌های جمهوری اسلامی اتفاق می‌افتد.
تازه‌ترین مورد در ۱۵ اوت اتفاق افتاد. نازیلا معروفیان، خبرنگار رویداد ۲۴، تنها دو روز پس از آزادی از زندان وقتی برای گرفتن گوشی مصادره شده خود هنگام بازداشت به کلانتری ۱۰۶ پلیس تهران رفت با «ضربه خشونت‌آمیزی به پشت خود» توسط افسری پلیس مواجه شد.
مادر خانم معروفیان شاهد این حمله بود که بلافاصله ماجرای مهسا امینی را برای افسران پلیس بازگو کرد، دختر دانشجوی کردی که مرگش در بازداشت پلیس در ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۲ موجب بروز موجی از اعتراضات شد و مقامات با سرکوب شدید روزنامه‌نگاران به آن واکنش نشان دادند، سرکوبی که تا به امروز ادامه دارد.
خانم معروفیان اولین بار در ۳۰ اکتبر ۲۰۲۲ به دلیل مصاحبه با پدر خانم امینی بازداشت شد. او سپس در ۹ ژانویه به قید وثیقه آزاد شد و در اواخر ژانویه به اتهام «اشاعه اخبار کذب علیه رژيم» به دو سال زندان محکوم شد ولی در نهایت مشمول یکی از عفوهای عمومی شد.
خانم معروفیان پس از بازداشت دوباره در ۷ ژوئیه ۲۰۲۳ به اتهام «تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» خود قربانی خشونت در زندان شد. او که از تپش قلب و مشکلات تنفسی رنج می‌برد به بیمارستان طالقانی منتقل شد و چند روز بعد در ۱۳ اوت مورد آزادی مشروط قرار گرفت. اما او دوباره روز بعد، ۱۴ اوت، برای انتشار عکسی از خود بدون حجاب هنگام آزادی بازداشت شد و مجددا برای ۲۴ ساعت در بازداشت بود.
از ۲۵ روزنامه‌نگاری که اکنون در ایران زندانی‌اند ۶ نفر زن هستند: الهه محمدی از نشریه هم‌میهن، و نیلوفر حامدی از روزنامه شرق، که اکنون منتظر محاکمات خود هستند، ملیکا هاشمی از آژانس خبری شهر، و خبرنگاران آزاد: فرزانه یحیی‌آبادی، ملیحه درکی و سعیده شفیعی.
