خبرنگاران افغان: دولت در مورد قتل خبرنگاران تحقیق نمی کند

جمل نقشبندی در ۱۹ حمل/فروردین سال ۱۳۸۶ خورشیدی و هنگامی که در اسارت طالبان در ولایت هلمند بود، به قتل رسید. عبدالحمید مبارز، رئیس اتحادیه ملی روزنامه نگاران افغانستان گفته است که دولت برای حمایت از خبرنگاران در این کشور اقدامی جدی نکرده است. آقای مبارز گفت: بعد از شهادت نقشبندی تعدادی دیگر از خبرنگاران، به شمول خبرنگاری که برای بی بی سی کار می کرد – صمد روحانی -، به شهادت رسیدند، ولی تا امروز ما نتیجه تحقیقات (در باره قتل این خبرنگاران) را به دست نیاورده ایم و کاری را که از طرف حکومت برای رضایت خبرنگاران انجام داده شده باشد، ندیده ایم. اما سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ افغانستان گفته است که بررسی پرونده قتل اجمل نقشبندی نیاز به تحقیقات بیشتر دارد و در چنین موارد نباید شرایط و وضعیتی که آقای نقشبندی در آن کشته شد، از نظر دور باشد. آقای رهین گفت: در چنین موارد اکثرا این کار به آسانی صورت نمی گیرد، برای این که پیچیدگی ها در آن زیاد است. در هر حال، من گمان نمی کنم که حکومت در این مساله سوء نیتی داشته باشد. اگر اطلاعاتی به دست مراجع مسئول می افتاد، حتما آنها را به عنوان جزئی از فعالیت های خود اعلام می کردند. در همین حال خبرنگاران، به ویژه آنهایی که در ولایت‌های ناامن افغانستان مشغول کار هستند، می گویند که با تهدیدها و فشارهای گوناگونی رو به رو هستند و طرفهای مختلف درگیر در این کشور قصد دارند که از آنها به نفع خود استفاده کنند. محمد رسول عادل، خبرنگاری در جنوب شرق افغانستان گفته است: طرفهای درگیر در جنگ هر روز صبح به نشانی امیل و تلفن خبرنگاران پیام می فرستند و از خبرنگاران خواهش دارند که این خبر را این طور پخش کنند، اگر خبرنگاران به نفع آنها خبر را پخش نکنند، با تهدید رو به رو می شوند. شماری از خبرنگاران در جنوب شرق افغانستان گفته اند که پلیس و کارمندان امنیتی آنها را متهم به طرفداری از گروه های مخالف دولت می کنند و این امر کار آنها را با دشواری بیشتر مواجه می کند. بسم الله آرمان، خبرنگار در ولایت خوست گفته است: افراد دولتی رو به رو به من می گویند که تو با طالبان ارتباط داری و ارتباط با تروریست ها داری. اگر گزارش به نفع دولت باشد، به من زنگ می زنند که بیا از این عکس بگیر و منتشر کن. اگر خبر به ضرر دولت باشد، ما نمی توانیم که به مسئولین زنگ بزنیم و جواب درست به دست بیاوریم. این در حالی است که شماری از خبرنگاران گفته اند که از سوی گروههای مخالف دولت هم تحت فشار قرار دارند. خبرنگاری در ولایت شمالی قندوز، که نخواست نامش فاش شود، گفته است: در ولایت قندوز تعداد زیادی از خبرنگاران از سوی افراد مسلح غیرمسئول، افراد مسلح مخالف حکومت و حتی از طرف نیروهای دولتی هم تهدید می شوند، توهین می شوند و اطلاعات در اختیار روزنامه نگاران قرار نمی گیرد. شماری دیگر از خبرنگاران، که عمدتا در مناطق ناآرام افغانستان مشغول کار هستند، گفته اند که در پاره ای از موارد نیروهای بین المللی مستقر در این کشور هم دست به بازداشت خبرنگاران می زنند. عبیدالله نجیب، خبرنگار در ولایت پکتیا گفته است: ما نه تنها با حکومت یا با جناح درگیر با آن و عمدتا طالبان، که به گفته آنها، (مقامهای دولتی) تروریست ها مشکل داریم، بلکه با قوای ائتلاف هم مشکل داریم. او افزود: زمانی که نیروهای ائتلاف عملیات می کنند و مردم شکایت می کنند که گویا کسانی که (در عملیات) کشته شده اند، زخمی شده اند و یا بازداشت شده اند، افراد بی گناه بوده اند، ما اگر کوشش کنیم که با آنها (نیروهای ائتلاف) تماس بگیریم، آنها حاضر نمی شوند اطلاعات در اختیار ما قرار دهند. سازمان رسانه های آزاد جنوب آسیا، سفما، سال ۲۰۱۰ میلادی را برای خبرنگاران افغانستان سالی دشوار توصیف کرده و گفته است که در این سال ۵۸ مورد خشونت علیه خبرنگاران ثبت شده است. به گفته مسئولان این سازمان، در سال گذشته میلادی سه خبرنگار کشته و ۹ تن دیگر از سوی نیروهای بین المللی و دولت افغانستان و دو خبرنگار دیگر به وسیله مخالفت مسلح و همچنین پنج تن دیگر از سوی افراد مسلح ناشناس بازداشت شدند. به نقل از سایت فارسی بی بی سی