گزارشگران بدون مرز مقامات ایران را بابت سالها آزار و حبسی که به مرگ کیانوش سنجری روزنامهنگار منتهی شد، مسئول میداند.
کیانوش سنجری که زندانی شده، آزار دیده و به مجبور به ترک کشور شده بود، بیشتر عمر خود را صرف پرداخت بهای تعهدش به روزنامهنگاری کرد. جسد او در روز چهارشنبه 13 نوامبر در تهران کشف شد. به گفتۀ مقامات محلی علت مرگ خودکشی است. گزارشگران بدون مرز به خانوادۀ او تسلیت میگوید و مقامات ایران را مسئول شرایطی میداند که منجر به این تراژدی شد.
به گفتۀ شاهدان جسد کیانوش سنجری عصر روز 13 نوامبر در تهران، پایتخت ایران کشف شد. این روزنامهنگار و مدافع حقوق بشر چند ساعت پیش از آن یک رشته توییت در حساب ایکس خود گذاشت و از دولت ایران خواست تا سه زندانی سیاسی محبوس را آزاد کنند. او همچنین با تهدید به اینکه در صورت آزاد نشدن این زندانیها به زندگی خود پایان خواهد داد، افکار خودکشی خود را بیان کرد.
کیانوش سنجری خبرنگار سابق شبکۀ بینالمللی رسانۀ دولتی صدای آمریکا (VOA) و مدافع حقوق بشر، به دلیل گزارشگری، سالها زندان و بدرفتاری را تحمل کرده بود. حتی زمانی که در زندان نبود با آزار دائمی از سوی مقامات ایران مواجه بود. به گفتۀ او پس از چندین دوره دوری از وطن آخرین بار در ژوئن 2022 به این کشور بازگشت. به گفتۀ سخنگوی VOA همکار فقید آنان «در اعتراض به شرایط زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران خودکشی کرد».
طبق اطلاع گزارشگران بدون مرز، کیانوش سنجری در نتیجۀ شکنجهای که در دوران زندان متحمل شده بود و استرس ناشی از سالها تهدید و ارعاب از سوی مقامات از لحاظ سلامتی افت قابل توجهی کرده بود.
مرگ کیانوش سنجری تراژدیایست که میشد از آن جلوگیری کرد. او به عنوان روزنامهنگاری متعهد و مدافع شجاع حقوق بشر در یادها خواهد ماند. سالها سوء رفتار در زندان، تهدیدهای متعدد و آزار و اذیت از سوی رژیم ایران به سلامت او آسیب زد. ما خواستار تحقیقاتی مستقل دربارۀ مرگ او هستیم و همچنین خواهان آنیم که مقامات ایرانی به دلیل فشار بیوقفهای که بر روزنامهنگاران وارد میکنند و همین فشار از عوامل مرگ کیانوش سنجری شد، پاسخگو باشند.
کیانوش سنجری از دیرباز هدف حکومت ایران بود. او نخستین باز زمانی که 17سال داشت در اعتراضات دانشجویی 1999 (1378) نسبت به بسته شدن روزنامۀ اصلاحطلب سلام، دستگیر و به مدت دو سال زندانی شد. او در سال 2006 با پشتیبانی گزرشگران بدون مرز از ایران گریخت و گزارشگر صدای آمریکا شد. به گفتۀ منبع گزارشگران بدون مرز، او از سال 2006 تا 2016 از طریق تماسهای تلفنی ارعابآمیز نیروهای امنیتی ایران آزار و اذیت میشد. او رد سال 2016 پس از آنکه مقامات ایرانی وعده دادند مخالفان را دستگیر نخواهند کرد برای مراقبت از مادر بیمارش به ایران بازگشت اما، به فاصلۀ کمی از ورودش به ایران دستگیر و به جرم «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به 11 سال زندان محکوم شد. او در سال 2019 به بیمارستان روانپزشکی منتقل شد و آنجا سالها تحت شکنجه و بدرفتاری قرار گرفت. او در گفتگو با VOA این دوره را «دردناکترین»سالهای عمرش خوانده است: «یک شب پرستار چیزی به من تزریق کرد که باعث شد فکم کاملاً قفل شود. بعد از تزریق از هوش رفتم و صبح، وقتی که از خواب بیدار شدم دیدم که دستها و پاهایم را به تخت بستهاند». او در سال 2021 همین ماجرا را برای ایران وایر، یکی دیگر از رسانههای ایرانی در تبعید، نقل کرده است. طبق مقالۀ ایران وایر او چندین بار در بیمارستان روانی بستری و نه بار به او شوک الکتریکی وارد شده است.
کیانوش سنجری که به قید وثیقه آزاد شده بود در سال 2021 مدت کوتاهی ایران را ترک کرد و سال 2022 دوباره به قصد ادامۀ کار به ایران بازگشت. او آخرین بار در 21 نوامبر 2022 در میان جمع بزرگی از روزنامهنگاران که به دلیل پوشش خبری جنبش زن، زندگی، آزادی دستگیر شده بودند، حکم گرفت و این بار هم اتهامش «فعالیت تبلیغی علیه نظام بود».
ایران در دنیای روزنامهنگاری یکی از متخاصمترین کشورها به شمار میرود و هماکنون 25 روزنامهنگار به دلیل انجام کار خود در زندان به سر میبرند. چنانکه در گزارشهای گزارشگران بدون مرز تأکید شده، روزنامهنگاران ایرانی از جمله آنان که پشت میلههای زندان یا در تبعید نیستند نیز با تهدید مداوم زندان یا خشونت مواجهند.