نامه شیرین عبادی به همکار زندانی اش نسرین ستوده

همکار ارجمند، نسرین عزیز نوجوانان و کودکان شهادت می‌‌دهند که از حق آنان دفاع کرده ای و تا پای جان ایستادی تا اجازه ندهی افرادی را که در سنین کمتر از ۱۸ سال مرتکب جرم شده اند، به چوبه دار سپرده شوند. زنان همه جا نام تو را بر زبان می‌‌آورند، که سالیانی دراز برای حقوقی که از آنان تضییع شده بود، سینه سپر کردی. آزادی خواهان نامت را بسان سرود در شامگاه بیداد و ستم زمزمه می‌‌کنند تا در طلوع دیگر، رهایی را جشن گیرند. همگان گواهی می‌‌دهند که خواسته کوچک تو- هر چند که در چشم دولتیان بسیار بزرگ می‌‌نماید- اجرای صحیح قوانین است. ایرانیان می‌‌دانند که چه سان در قبال قانون شکنان ایستادی و حصار انفرادی نیز نتوانست مانع از فریاد رسای عدالت خواهی تو شود. همکاران عافیت طلب ات، به خوبی‌ آگاهند که زبان در کام نکشیدی تا آبروی از دست رفته وکالت را باز خری. موکلین بی‌ شمارت شهادت می‌‌دهند که چه سان بر آزادی آنان پای فشردی تا عاقبت اسیر قانون شکنان شدی. هر چند اسارت هم میدان رزم دیگری شد برای تو، که: عار ناید شیر را از سلسله مبارز خستگی‌ ناپذیر فریاد عدالت خواهی تو توسط موکلین و پیروانت به سراسر دنیا مخابره شد و جهانیان آگاه شدند که در دادگاه‌ها و زندان‌های ایران چه می‌‌گذرد. تو پیروز شدی و توانستی رفتار قانون شکنان را در برابر قضاوت افکار عمومی‌ قرار دهی‌ تا فردائی دیگر پاسخگوی اعمال خلاف بشری خود باشند. همکار از جان گذشته به تو نیاز مندیم، اعتصاب غذای خود را بشکن زیرا بی‌ پناهان هنوز به پناهی مطمئن و کوهی استوار چون نسرین ستوده نیازمندند. شیرین عبادی