گویان دورنمای رسانه‌ای قدرتمندی دارد و رسانه‌های محلی و ملی متنوع هستند. از روزنامه‌های اصلی می‌توان به گویان تایمز (The Guyana Times) و گویان کرونیکل (Guyana Chronicle) اشاره کرد. روزنامه دومی مانند رسانه‌ دیداری و شنیداری نشنال کامیونیکیشنز نتورک (The National Communications Network) به دست دولت کنترل می‌شود. گرچه در سال ۲۰۲۰ اقدام‌هایی برای بهبود مقررات صنعت رسانه انجام شد اما دولت برای تقویت اصلاحات خود با هیچ یک از رسانه‌ها مشورت نکرد و از آنها کمک نگرفت.

اعضای نهاد نظارت و تنظیم مقررات برای رسانه‌ها مستقیم توسط رییس‌جمهور منتصب می‌شوند و این نیز استقلال برخی رسانه‌ها را با مانع مواجه می‌کند و ممکن است مجوز آنها باطل شود.

در حالی که گویان، که یک دموکراسی پارلمانی است، آزادی بیان و حق دسترسی به اطلاعات را در قانون اساسی خود تضمین می‌کند، این قانون‌ها همیشه اجرا نمی‌شوند. مقام‌های دولتی از شکایت به اتهام افترا بهره می‌گیرند تا از رسانه‌ها انتقاد کنند، و تهدید تعقیب حقوقی کافی است تا روزنامه‌نگاران را از تحقیقات خود باز دارد. در سال‌های اخیر، گویان قانونی را تصویب کرد که برای ساکت کردن خبرنگارانی طراحی شده است که آشکارا با مقام‌های دولتی مخالفت می‌کنند. این قانون شامل یک ماده ضد افترا است که جریمه یا زندان تا ۲ سال و بازداشت هر روزنامه‌نگاری را ممکن می‌کند که «با احزاب سیاسی خود مخالفت کند».

رسانه‌های دولتی با چند رادیو، تلویزیون و نشریه خصوصی رقابت می‌کنند. رسانه‌های مستقل و منتقد در رقابت با رسانه‌های دولتی سر درآمدهای تبلیغاتی با دشواری مواجه‌اند که پایداری اقتصادی آنها را تهدید می‌کند.

در جامعه به روزنامه‌نگاران گویان احترام گذاشته می‌شود و آنها می‌توانند کار خود را آزاد و مستقل انجام دهند. در کل از آنها خیلی استقبال می‌شود و کاملا حفاظت می‌شوند.

در حالی که کارمندان رسانه‌ها با ترساندن قضایی و تعلیق مواجه بوده‌اند اما به ندرت قربانی حمله جسمی یا خشونت می‌شوند.