امامعلی رحمان با القاب "بنیان‌گذار صلح و وحدت ملی" و"رهبر ملت"، به‌شکل فزاینده‌ای گرایش‌‌های اقتدارگرایانه خود را اعمال می‌کند. این تهدیدی است بر اجماع ملی شکننده‌ای که بر روی خاکسترهای جنگ داخلی ساخته شده است، جنگی که از سال ۱۹۹۲ تا۱۹۹۷ به درازا کشید و کشور را ویران کرد. در کنار بحران اقتصادی فشارهای حکومت منجر به تعطیلی شماری از رسانه‌های مستقل شد. برقراری اتوکراسی خفقان‌آور باعث خروج ده‌ها خبرنگار از کشور شده است. آزار سرویس‌های امنیتی، هراس‌افکنی و شانتاژ بخشی از زندگی روزمره روزنامه‌نگارانی است که هنوز قانع نشده‌اند. در حالی که حکومت مهار خود را بروسایل ارتباطاتی بیشتر می‌کند، مسدود سازی سایت‌های اصلی اطلاع‌رسانی و شبکه‌های اجتماعی به روش دائمی دولت بدیل شده است. در سال ۲۰۱۸ با بازداشت روزنامه‌نگار خیرالله میرسعیدف و تعطیلی روزنامه‌های آزادگان و پیک و سانسور اینترنت رقم خورد.