ماده ۱00 قانون اساسی سال ۱۸۱۴ نروژ زمینه را برای آزادی رسانه‌ها فراهم ساخته است. امروز، رسانه‌ها آزاد و روزنامه‌نگارها تحت فشارهای سیاسی و خودسانسوری قرار ندارند. خشونت علیه روزنامه‌نگارها و رسانه‌ها نادر است، اگرچه چند مورد از آزار و اذیت اینترنتی نژادپرستانه گزارش شده است. فردریک سلووان، روزنامه نگار شناخته شده تلویزیونی با اصالت کره‌ای، در دسامبر ۲۰۱۸ اعلام کرد که هدف توهین‌های نژادپرستانه قرار گرفته است. این باعث شد که دیگران نیز نشان دهند که آنها نیز توهین‌‌های مشابهی دریافت کرده اند.  قانون مالکیت سال  ۱۹۹۷ رسانه‌ها  که قانونی است ضدتمرکزگرایی ،گروه‌های رسانه‌ای را از داشتن بیش از ۴۰ درصد سهام در هر ایستگاه رادیو و تلویزیون ممنوع می‌کرد ،در سال ۲۰۱۶ به دلیل ناکارآمدی این قانون درپاسخ‌گویی به رشد سریع ‌چشم‌انداز رسانه‌ای لغو شد. این قانون توسط قانون شفافیت مالکیت رسانه‌ای جایگرین شد که درمورد تمرکزمالکیت کمتر محدودکننده است و  منطبق برقانون رقابت است. نهاد رسانه‌ای نروژ (مدیاتیلسی‌نت) و همچنین نظارت بر رقابت رسانه‌ها باید در کنار هم کارکنند، تا تنوع رسانه‌ای را  تضمین کنند. حکومت جدید ائتلافی که محافظه‌کاران هدایت می‌کنند،در بودجه اکتبر ۲۰۱۷ یارانه رسانه‌ها را قطع کردند.  با این اقدام  روزنامه‌های کم تیراژ و روزنامه‌های محلی که سعی  دارند در فضای رقابتی بقای خود را حفظ کنند به سختی ‌می‌توانند دوام بیاورند. مؤسسه ملی حقوق بشر نروژ، از قانون‌های آیین‌ دادرسی کیفری به‌ دلیل اینکه بیشتر قادر به حفاظت از منابع محرمانه روزنامه‌نگاران نخواهد بود،انتقاد کرد. این نهاد به نامشخص بودن پیامدهایی که پلیس اجازه نقض این محرمانه بودن منابع را دارد، اشاره شده است.