جمهوری سوسیالیستی خود خوانده با سیستم تک حزبی، کوبا از سال‌های دور به عنوان یکی از بدترین درندگان آزادی رسانه‌‌ها در آمریکای لاتین به‌ شمار می‌آید. انتخاب میگل دیاز- کانل به عنوان رئیس‌جمهور در ماه آوریل سال ۲۰۱۸، پس از۵۹ سال سرکوب تحت کنترل خانواده کاسترو، تفاوتی  چندانی حاصل نکرد. رژیم که انحصار تقریبا همه رسانه‌ها را در اختیار دارد و قانون اساسی رسانه‌های خصوصی را ممنوع کرده است. چند تن از وبلاگ‌نویسان کوبایی و روزنامه نگاران مستقل از سوی دولت تهدید شده‌اند و توسط عوامل امنیتی تحت نظارت هستند که اغلب برای پاسخگویی به پرسش‌هایی و نیز حذف اطلاعات از دستگاه هایشان بازداشت می‌شوند. روزنامه‌نگاران که به طور ویژه مشکل‌ساز هستند اغلب دستگیر و زندانی می‌شوند.مقام‌های حکومتی همچنین پوشش خبرنگاران خارجی را با تأیید گزینشی مجوز و اخراج تعدادی که معتقدند نوشته‌هایشان در مورد دولت بسیار "منفی" است، کنترل می کنند. بهبود تدریجی در دسترسی به اینترنت و انتخاب میگل دیاز کانل به عنوان رییس جمهور در آوریل ۲۰۱۸، پس از ۵۹ سال سرکوب تحت خانواده کاسترو، با این حال امید در مورد آینده آزادی رسانه در کوبا به وجود آورده است.