جمهوری سوسیالیستی خود خوانده با سیستم تک حزبی، کوبا از سال‌های دور به عنوان یکی از بدترین درندگان آزادی رسانه‌‌ها در آمریکای لاتین به‌ شمار می‌آید. مرگ فیدل کاسترو در سال ۲۰۱۶ هیچ تغییری را ایجاد نکرده است. رژیم که از سال ۱۹۵۹ حکومت را در دست دارد، انحصار تقریبا همه رسانه‌ها را در اختیار دارد و قانون اساسی رسانه‌های خصوصی را ممنوع کرده است. چند تن از وبلاگ‌نویسان کوبایی و روزنامه نگاران مستقل از سوی دولت تهدید شده‌اند و توسط عوامل امنیتی تحت نظارت هستند که اغلب برای پاسخگویی به پرسش‌هایی و نیز حذف اطلاعات از دستگاه هایشان بازداشت می‌شوند. مقام‌های حکومتی همچنین پوشش خبرنگاران خارجی را با تأیید گزینشی مجوز و اخراج تعدادی که معتقدند نوشته‌هایشان در مورد دولت بسیار "منفی" است، کنترل می کنند. بهبود تدریجی در دسترسی به اینترنت و انتخاب میگل دیاز کانل به عنوان رییس جمهور در آوریل ۲۰۱۸، پس از ۵۹ سال سرکوب تحت خانواده کاسترو، با این حال امید در مورد آینده آزادی مطبوعات در کوبا به وجود آورده است.