حملات و آزار و اذیت رسانه‌های خبری و روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۱۸ به طور خطرناکی افزایش یافته است. روزنامه‌نگاران قربانی توهین، تهدید، حملات فیزیکی و مصدومیت به دست معترضان و یا توسط گلوله های پلاستیکی پلیس ضد شورش در اعتراض‌های جلیقه زردها شدند که از ماه نوامبر ۲۰۱۸ آغاز شده است. با اعتراض به پوشش رسانه‌ها در ارتباط با جنبش اعتراضی خود، برخی از گروه‌های جلیقه زردها تلاش کردند تا دفتر برخی از مطبوعات را محاصره کنند تا از پخش روزنامه‌ها جلوگیری کنند. قانون اسرار تجاری که در ماه ژوئن سال ۲۰۱۸ به تصویب رسید، معافیت‌هایی برای روزنامه نگاران دارد، اما گزارش‌گران از دسترسی به اسناد مورد نیاز در پرونده «پرونده های ضمیمه» منع شده بودند. گروه تجاری بلوره همچنان به شکایت‌های خصمانه خود علیه روزنامه‌نگاران کاووشگر که سعی در پوشش برخی از جنبه‌های فعالیت‌های آنها دارند، به طور منظم ادامه می‌دهد. این شکایت‌ها که به اقامه دعوای راهبردی علیه مشارکت عمومی شناخته می‌شود، حتا پس از دست برداشتن و یا اتمام فعالیت‌ها، آزار، اذیت و ارعاب ‌شان ادامه دارد. انتقاد رسانه‌ها همیشه مشروع است، اما گاهی سیاستمداران حملات پر از نفرتی علیه رسانه‌ها انجام می‌دهند و یا به اصطلاح" خردکردن رسانه‌ها " مانند رهبر حرکت"فرانس انسومیز"(فرانسه نافرمانبر) که به تکرار غیر مسئولانه در مورد روزنامه‌نگاران نظر می‌دهد. روزنامه‌نگاران فرانسه نیز به طور فزاینده مورد هدف آزار و اذیت آنلاین توسط انواع ترول‌هایی که پشت نام ‌های مستعار پنهان شده‌اند ،قرار می‌گیرند. برای مبارزه با انتشار با نیت نااطلاعات فله‌ای در طول انتخابات، دولت قانون "دستکاری اطلاعات"را تصویب کرد. بعضی از ساز و کارهای آن مانند جلسات ارجاع دادرسی به طور گسترده‌ای مورد انتقاد قرار گرفته است، چون در میدان عمل غیر قابل اجرا و حتی نوعی بازدارنده هستند.