گزارشگران بدون مرز و خبرنگاران از نشست تغییرهای اقلیمی سازمان ملل ( COP26) خواهان رعایت حق اطلاع‌رسانی درباره‌ی پرسمان محیط زیستی شدند
در آستانه نشست تغییرهای اقلیمی سازمان ملل با نام کوپ۲۶ که از ۱ نوامبر در شهر گلاسکو اسکاتلند آغازمی‌شود، گزارشگران بدون مرز (RSF) و بیش از ۶۰ خبرنگار پهنه محیط زیست از ۳۴ کشور گوناگون در فراخوانی خواهان رعایت حق اطلاع‌رسانی درباره‌ی پرسمان محیط زیستی شدند.
این خبرنگاران متخصصان محیط‌زیستی با ملیت‌های گوناگون از همه نقاط جهان و انگیزه‌ها و رسانه‌های متفاوت در این فهرست حضور دارند و در امضای این درخواست بی‌سابقه که «اضطرار اقلیمی، اضطرار خبرنگاری» نام دارد به گزارشگران بدون مرز (RSF) پیوسته‌اند.
زنان و مردانی که برخی کارشناسان محیط‌زیستی هستند و برخی دیگر خبرنگاران عمومی‌تری هستند که بعضی سابقه‌ای دیرینه در پوشش موضوعات «سبز» دارند و بعضی دیگر اخیرا و با تبدیل روزافزون آن به یک موضوع خبری هشدارآمیز اخبار محیط‌زیست را پوشش می‌دهند، همگی موانعی که حق آنها برای ارائه اطلاعات درباره این موضوعات را محدود می‌کند محکوم کردند، اطلاعاتی که به هر صورت برای تمام نوع بشر مهم و حیاتی است. و آنها از دولت‌ها می‌خواهند رسما اعلام کنند حق دسترسی به اطلاعاتی درباره این موضوعات بخشی ذاتی از حق بهره‌مندی از محیط‌زیستی سالم و حق برخورداری از بهداشت است.
خبرنگارانی که این درخواست را امضا کردند شامل این افراد است: گائیل بورجیا، برنده جایزه پولیتزر در ۲۰۲۰ و مقیم ماداگاسکار، مورگان لارج از فرانسه، متخصص صنعت مواد غذایی، گریگوری پاسکو از روسیه، برنده جایزه آزادی مطبوعات گزارشگران بدون مرز که در سال ۲۰۰۲ به جایزه ساخاروف دست یافت، سولیک دوتا از هند، متخصص موضوعات مرتبط با انرژی و زمین، خدیجه شریف از آفریقای جنوبی، که درباره جرایم محیط‌زیستی تحقیق می‌کند، و لوسین کوشا، خبرنگاری آزاد که موضوع معدن‌کاری در جمهوری دموکراتیک کنگو را پوشش می‌دهد.
اکثر افراد این درخواست را انفرادی امضا کردند، اما کارمندان برخی از سازمان‌های رسانه‌ای خواستند آن را جمعی امضا کنند. این امر درباره نشریه محیط‌زیستی آفاق، یک رسانه فلسطینی، و ریپورتری، سایت خبری فرانسوی که موضوعات محیط‌زیستی را پوشش می‌دهد صادق بود.
این درخواست به گونه‌ای مهم اشاره می‌کند گرچه حق پوشش خبری موضوعات محیط‌زیستی خیلی پیشتر در نشست زمین سازمان ملل در شهر ریودوژانیرو در سال ۱۹۹۲ بنیان نهاده شد اما هنوز به این حق احترام گذاشته نمی‌شود. امضاکنندگان درخواست گزارش کردند در بسیاری از کشورها هنوز خیلی سخت بتوان به اطلاعات خبری و داده‌های علمی درباره محیط‌زیست دست یافت، در حالی که این اطلاعات برای منفعت عموم مردم اهمیت بالایی دارد و پوشش خبری آنها می‌تواند باعث تغییر رفتار شود و از همین رو به مقابله با تهدید بی‌سابقه ایجاد شده توسط گرمایش جهانی کمک کند.
کریستوف دلوار، دبیر کل RSF گفت: «حدود ۳۰ سال بعد از آن که حق پوشش خبری موضوعات محیط‌زیستی در نشست زمین سازمان ملل در ریودوژانیرو در سال ۱۹۹۲ به رسمیت شناخته شد، این حق بالاخره باید به حقیقت مبدل شود، این حق باید نهایتا به عنوان امری بدیهی بدون هرگونه استثنایی اعمال شده و محترم شمرده شود. در زمان اضطرار اقلیمی این هم یک اضطرار خبرنگاری است. پوشش خبری محیط‌زیست اکنون حیاتی است.»
به خاطر خطرات مرتبط با پوشش خبری موضوعات محیط‌زیستی در برخی از نقاط دنیا -طی ۲۰ سال گذشته حداقل ۲۱ خبرنگار برای تحقیق روی این موضوعات حساس کشته شده‌اند- گزارشگران بدون مرز و خبرنگاران امضاکننده این درخواست همچنین خواستار اعمال واقعی حقوق بین‌المللی در زمینه محافظت از خبرنگاران شدند.
برای اطلاعات بیشتر به گزارش (به زبان انگلیسی) گزارشگران بدون مرز درباره آزار و اذیت خبرنگاران محیط زیستی را ببینید.
فراخوان
ناگزیری اقلیمی، بی‌درنگی خبررسانی
ناگزیری اقلیمی، بی‌درنگی خبررسانی! حق اطلاع‌رسانی پرسمان‌های محیط‌زیستی اکنون حیاتی است
ما، خبرنگارانی از تمام قاره‌ها و متخصص روی موضوعات محیط‌زیستی و اقلیمی، به گزارشگران بدون مرز (RSF) می‌پیوندیم تا این درخواست جدی را با تمام کشورهای شرکت‌کننده در ۲۶مین نشست اعضای چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (کوپ۲۶) مطرح کنیم که قرار است از ۱ نوامبر در گلاسکو شروع شود.
طبق اصل دهم اعلامیه صادره در «نشست زمین» سازمان ملل در ریودوژانیرو در سال ۱۹۹۲ «هر فرد باید دسترسی مناسبی به اطلاعات مرتبط با محیط‌زیست داشته باشد که در اختیار مقامات دولتی است.» اما سه دهه بعد این اصل هنوز متاسفانه به حقیقتی ملموس مبدل نشده است.
در بسیاری از کشورها، خیلی سخت است، اگر غیرممکن نباشد، تا به اطلاعات و داده‌های علمی درباره محیط‌زیست و سیاست‌گذاری‌های عمومی موثر بر آن دست یافت، در حالی که این اطلاعات اهمیت بالایی برای منفعت عموم مردم دارد. علاوه بر این، ما اغلب به طور نظام‌مند از دسترسی به بسیاری از تاسیسات و/یا مناطق محروم می‌شویم. همچنین بعضی از ما موضوع تعقیب قضایی خودسرانه قرار گرفته و هدف تهدید و ارعاب و حتی حملات جسمی واقع می‌شویم، اگر در نهایت خونسردی کشته نشویم.
در سراسر جهان حداقل ۲۱ همکار خبرنگار طی ده سال گذشته کشته شده‌اند که روی موضوعاتی حساس تحقیق می‌کردند، از جمله موضوعاتی نظیر معدن‌کاری غیرقانونی، جنگل زدایی، تصرف زمین و آلودگی صنعتی. حدود ۳۰ نفر دیگر به زندان افتاده‌اند. ۷۵ درصد این تخلفات از زمان امضای پیمان پاریس در اواخر سال ۲۰۱۵ رخ داده است. درست مانند وضعیت محیط‌زیست و اقلیمی که از آن دفاع می‌کنیم، وضعیت ما هم به گونه‌ای خطرناک رو به وخامت گذاشته است.
امروز، ما تمام موانعی را محکوم می‌کنیم که حق ما برای ارائه اطلاعات درباره این موضوعات را محدود می‌کند، اطلاعاتی که برای تمام نوع بشر مهم و حیاتی است.
نیاز مبرمی وجود دارد که دولت‌ها نقش رسانه را در دفاع از محیط‌زیست و مقابله با تغییر اقلیم به رسمیت بشناسند. گزارش‌های تحقیقی ما توجهات را معطوف تهدیدات روزافزونی کرده که سیاره مشترک ما را هدف قرار داده و کمک کرده است افراد درگیر در آنها رفتار خود را تغییر دهند. وقتی عموم مردم هم به درستی مطلع و آگاه باشند بهتر می‌توانند با این تهدید اقلیمی مقابله کنند که در تاریخ بشریت بی‌سابقه است. و دولت‌ها هم بهتر می‌توانند مسئولیت‌های خود را انجام دهند.
ما از دولت‌ها می‌خواهیم حق دستیابی به اطلاعات را به عنوان بخشی ذاتی از حق بهره‌مندی از محیط‌زیستی سالم و حق برخورداری از بهداشت به رسمیت بشناسند. برای پایان دادن به تهدیدات در حال گسترش برای آن دسته از ما که از همه بیشتر آسیب‌پذیر هستند، ما همچنین خواستار اعمال واقعی حقوق بین‌المللی برای محافظت از خبرنگاران هستیم. و در پیروی از قطعنامه ۲۲۲۲ شورای امنیت سازمان ملل که در سال ۲۰۱۵ تدوین شد، ما از دولت‌ها می‌خواهیم برای نظام‌های قضایی خود منابع لازم برای مقابله با مصونیت ادامه‌دار جرایم و خشونت علیه خبرنگاران را فراهم آورند.
الزام به شفاف‌سازی هم باید در قبال دولت‌ها و بخش خصوصی اعمال شود. منفعت مشترک مردم باید بر منافع اقتصادی و حاکمیتی غلبه کند. ما فقط یک سیاره داریم. مهم است که هر کس نقش خود را ایفا کند که مطمئن شویم می‌توانیم از حق خود برای ارائه اطلاعات بهره گیریم بدون آنکه با هرگونه تهدید یا مانعی مواجه شویم.
امضاکنندگان
۱. اوزر آکدمیر، ترکیه
۲. آرلیس الیکاج، آلبانی
۳. ملیس الفان، ترکیه
۴. انخزایا باسانیاو، مغولستان
۵. ناتالی برترامز، آلمان
۶. گائیل بورجیا، ماداگاسکار
۷. مارتین بودو، فرانسه
۸. کاتیا برازیل، برزیل
۹. الیان بروم، برزیل
۱۰. مارسلو کانلاس، برزیل
۱۱. آندری سیورکانو، رومانی
۱۲. لیلیا کورشی، مولداوی
۱۳. آنجلینا دافیدوفا، روسیه
۱۴. شیلا دبونیس، ایالات متحده
۱۵. وانینا دلماس، فرانسه
۱۶. سولیک دوتا، هند
۱۷. توماس فیشرمن، آلمان
۱۸. امانوئل گاگنیر، فرانسه
۱۹. آتوخون گانیف، تاجیکستان
۲۰. اینگرید گرکاما، هلند
۲۱. جان گرابلر، نامیبیا
۲۲. امینه جبلون، تونس
۲۳. بورجو کاراکاس، ترکیه
۲۴. گوییدو کوپس، هلند
۲۵. لوسین کوشا، جمهوری دموکراتیک کنگو
۲۶. مارگو لاکرو، فرانسه
۲۷. مورگان لارج، فرانسه
۲۸. نلی لونا، پرو
۲۹. لازارو مابوندا، موزامبیک
۳۰. فیونا ماکلود، آفریقای جنوبی
۳۱. کنستانتینا مالتپیوتی، یونان
۳۲. ادواردو میلیتاو، برزیل
۳۳. سایانا مونگوش، روسیه
۳۴. گلا متیولیشفیلی، گرجستان
۳۵. زوزا نزروک، هلند
۳۶. الکس ندیا، رومانی
۳۷. وادم نی، قزاقستان
۳۸. الکساندر نهامپوسا، موزامبیک
۳۹. مریم نیکورادزه، گرجستان
۴۰. آن سوفی نوول، فرانسه
۴۱. الینا نواکوا، قزاقستان
۴۲. هزال اوجاک، ترکیه
۴۳. ماری پاروکس، سوئیس
۴۴. گریگوری پاسکو، روسیه (در تبعید)
۴۵. آناستازیا پاولنکو، ازبکستان
۴۶. تانسو پیسکین، ترکیه
۴۷. گیوم پترون، فرانسه
۴۸. دیوید کوینتانا، نیکاراگوئه
۴۹. آنا بیانکا روش، ایالات متحده
۵۰. سوفیا روسوا، روسیه
۵۱. لئوناردو ساکاموتو، برزیل
۵۲. هلن سرویل، فرانسه
۵۳. خدیجه شریف، آفریقای جنوبی
۵۴. خالد سلیمان، کانادا/عراق
۵۵. پینار تارکان، ترکیه
۵۶، آندره تریگویرو، برزیل
۵۷. توماس اولانوفسکی، لهستان
۵۸. استاسیو والوی، موزامبیک
۵۹. جاناتان واتس، بریتانیا
۶۰. تهمین ینوکیان، ارمنستان
۶۱. نینگ ین، تایوان
۶۲. هیات تحریریه نشریه محیط‌زیستی آفاق - مرکز تولیدات معا، فلسطین
۶۳. هیات تحریریه ریپورتری، فرانسه
دادخواست شهروندان حامی فراخوان ناگزیری اقلیمی، بی‌درنگی در خبررسانی را ببیند و امضا کنید