رسانه‌های دیداری و شنیداری تجاری هستند و دیدگاه‌های گوناگونی را بازتاب می‌دهند. روزنامه‌های اصلی کشور، یعنی جامائیکا آبزرور (Jamaica Observer)، جامائیکا گلینر (Jamaica Gleaner)، و جامائیکا استار (Jamaica Star) همه خصوصی هستند. دولت هیچ سهمی در بیشتر رسانه‌های محلی ندارد و جامائیکا در زمینه استقلال محتوا و سردبیری هم جایگاه خوبی دارد.

با این که اندرو هولنس (Andrew Holness) نخست وزیر جامائیکا از آزادی رسانه‌های کشور ستایش کرده و پی‌در‌پی ابراز داشته است دولت او متعهد به حفظ و پاسداری از این آزادی است، اما پیشتر همچنین گفته بود روزنامه‌نگاران نباید لزوما وقایع و حقیقت را بیان کنند و آزادی رسانه‌ها روزنامه‌نگاران را قادر می‌سازد «هر موضعی را که می‌خواهند بگیرند.»

در آغاز همه‌گیری کووید‌-۱۹، وقتی محدودیت‌های دولت مانع کار روزنامه‌نگاران شد، مقام‌های جامائیکایی شاهد انتقادهایی از خود بودند چرا که در این زمان بیش از پیش به اطلاعاتی قابل اتکا نیاز بود. اتحادیه رسانه‌های جامائیکا، همراه با سردبیران و مدیران رسانه‌های اصلی کشور از نخست‌وزیر خواستند آن دسته از دستورهای قرنطینه و تعطیلی سراسری را لغو کند که مانع رفت و آمد آزاد مجریان رادیو و تلویزیون، خبرنگاران، فیلم‌برداران، کارمندان فنی و سایر کارمندان رسانه‌ها می‌شد.

در اثر توسعه تجارت در اقتصاد روبه‌رشد این کشور که باعث ایجاد بازار تبلیغات شده است، رسانه‌های خصوصی هم شاهد رشد قابل توجهی بوده‌اند.

رسانه‌های آزاد جامائیکا معمولا آشکارا از مقام‌های دولتی انتقاد می‌کنند و روزنامه‌نگاران گاهی برای انجام کار خود، به ویژه پیش از یک انتخابات، ترسانده شده‌اند.

حملات جسمی نادر هستند ولی گاهی اتفاق می‌افتد. یکی از فیلم‌برداران تلویزیون جامائیکا و خبرنگاری از جامائیکا گلینر  در نوامبر ۲۰۲۲ هنگام پوشش اعتراضات معلمان در کلیسای سنت کاترین در خارج از کینگستون مورد حمله واقع شدند و مردی با اخلال در مصاحبه آنها به تجهیزات‌شان نیز آسیب زد. به جز این حادثه، در ده سال گذشته هیچ اقدام خشونت‌آمیزی علیه روزنامه‌نگاران گزارش نشده است، اما به دلیل نرخ بالای ارتکاب جرایم در این کشور خبرنگاران باید هنگام پرداختن به موضوع‌های حساس مواظب تهدیدهای پیش رو باشند.