توگو با ۲۳۴ روزنامه و مجله، ۹۴ ایستگاه رادیویی و ۱۲ شبکه تلویزیونی دورنمای رسانه‌ای پرتعدادی دارد. روزنامه خصوصی لیبرته (Liberté) یکی از پروفروش‌ترین روزنامه‌های است و دوهفته‌نامه‌های آلترناتیو (L'Alternative) و یونیون پور له پاتری (L’Union pour la Patrie) از رسانه‌های مورد احترام در کشور هستند. تلویزیون توگولیز (Télévision Togolaise)، تنها شبکه دولتی تلویزیون در کشور بیشترین بینندگان را دارد. با این وجود علی‌رغم وجود رسانه‌هایی بسیار و پدید آمدن پیاپی رسانه‌های خبری جدید، بیشتر آنان تحت نفوذ سیاسی فعالیت می‌کنند. در اوایل سال ۲۰۲۳ روزنامه لیبرته برای یک ماه تعلیق شد و مقامات مجله آلترناتیو را همواره تحت نظر دارند. 

وضعیت آزادی رسانه‌ها به دورنمای سیاسی وابسته است. هنگام کارزارهای انتخاباتی خودسانسوری خیلی در میان روزنامه‌نگاران رواج می‌یابد، خبرنگارانی که همواره تحت فشار هم از طرف دولت و هم از سوی مخالفان آن هستند. دولت و سیاستمداران نفوذ زیادی بر نحوه ارائه خبرها دارند. حزب حاکم تمام دبیران رسانه‌های حکومتی و همچنین رییس نهاد نظارت و تنظیم مقررات برای رسانه‌ها را منصوب می‌کند و می‌تواند آنها را اخراج کند.

حکومت آزادی رسانه را به رسمیت می‌شناسد و آن را تضمین می‌کند. از ۲۰۰۴، قانون رسانه دیگر مجازات زندان را برای تخلفات در نظر نمی‌گیرد اما وقتی نام سیاست‌مداری برجسته در مقالات رسانه‌ها دیده می‌شود این قانون معمولا دور زده می‌شود. قانونی که در ۲۰۲۰ تصوب شد استقلال روزنامه‌نگاری و دسترسی روزنامه‌نگاران به اطلاعات را تضمین می‌کند به شرطی که به «اطلاعات محرمانه دفاعی» احترام بگذارند. با این وجود دسترسی به اطلاعات همچنان برای روزنامه‌نگاران، به ویژه کارمندان رسانه‌های خصوصی که منتقد مقام‌های دولتی هستند دشوار است، به ویژه اگر خبر درباره خود دولت باشد. 

رسانه‌های توگو با مشکلات مالی جدی مواجه هستند، که موجب رشد فساد می‌شود و جلوی فعالیت آزادانه و مستقل آنها را می‌گیرد. به سادگی می‌توان یک سایت خبری یا روزنامه به راه انداخت اما راه‌اندازی ایستگاهی رادیویی یا شبکه‌ای تلویزیونی خیلی پیچیده‌تر است. نظارت کننده رسانه‌های توگو (The Togolese Media Observatory) که نهادی اخلاقی در بالاترین سطح تنظیم مقررات کشور است به دلیل فقدان بودجه کافی واقعا کارآمد نیست.

روزنامه‌نگاران ترجیح می‌دهند از اموری که تابو تلقی می‌شوند، مانند فساد، امور نظامی و رییس‌جمهور و خاندان او، اجتناب کنند. 

امنیت روزنامه‌نگاران در توگو همچنان یک دغدغه است، به ویژه برای روزنامه‌نگاران تحقیقی که درباره فساد یا امور دولتی گزارش می‌دهند. آنها ممکن است قربانی اقدامات تلافی‌جویانه مستقیم و جدی شوند، کما این که در سال ۲۰۲۳، هم دوباره مشاهده شد وقتی دستور بازداشت بین‌المللی دو روزنامه‌نگار صادر شد. این دو روزنامه‌نگار پیشتر به اتهام «توهین به مقامات» به صورت غیابی محاکمه و محکوم شده بودند. مرتب به روزنامه‌نگاران فشار آورده می‌شود یا به آنها مشوق‌هایی پیشنهاد می‌شود تا به نفع سیاست‌های دولت گزارش دهند. اگر مقاومت کنند موضوع نظرداشت جدی قرار می‌گیرند، همانطور که در پرونده پگاسوس (Pegasus) هم نشان داده شد. امکان تعلیق یا تعطیلی رسانه تهدیدی است که روزنامه‌نگاران همواره با آن مواجه‌اند.