از انقلاب ۲۰۱۱، چشم‌انداز رسانه‌ای رو به تنوع بیشتر است. بحران اقتصادی استقلال بسیاری از سازمان‌های رسانه‌ای را تهدید می‌کند، به ویژه با توجه به اینکه آنها در سیطره منافع اقتصادی و سیاسی هستند که باعث می‌شود آینده کثرت‌گرایی به خطر افتد. تلویزیون پرمخاطب‌ترین رسانه است و شبکه‌های خصوصی الحوار التونسی و التاسعه پربیننده‌ترین‌ها هستند. بزرگ‌ترین شبکه رادیویی موزاییک اف‌ام (Mosaïque FM) است. رسانه‌های آنلاین دنبال‌کنندگان فراوانی دارند اما رسانه‌های چاپی به تدریج محو می‌شوند.  

بحران سیاسی کشور را به لرزه درآورده است و تعهدات متنافض آقای سعید درباره آزادی رسانه‌ها عواقبی جدی به همراه داشته است. از زمان به قدرت رسیدن در اکتبر ۲۰۱۹، کاخ ریاست جمهوری دیگر روزنامه‌نگاران را نپذیرفت با وجود این که اتحادیه ملی روزنامه‌نگاران تونسی به این وضعیت اعتراض کرده است. رسانه‌ها وابستگی سیاسی خود را ابراز نمی‌کنند و تنها استثنای آن تلویزیون نسمه است که در تملک نبیل القروی، از چهره‌‌های سیاسی کشور قرار دارد. البته شکل انتخاب مهمانان و نحوه پرداختن به برخی موضوع‌ها گرایش سیاسی آنها را برملا می‌سازد. نهاد مستقل رسانه‌ها مالکیت آنها به دست رهبران سیاسی را ممنوع کرده است اما بسیاری از مالکان این ممنوعیت را نادیده می‌گیرند.

اصلاحات قانون اساسی که در ژوئیه ۲۰۲۲ اتفاق افتاد به رییس‌جمهور قدرت گسترده قانون‌گذاری داد که به قیمت از میان رفتن سازوکارهای نظارتی و برقراری تعادل میان قوا بود که تا آن روز در کشور وجود داشت و اصل تفکیک قوا را به خطر انداخت که تهدیدی جدی علیه دستاوردهای انقلاب تونس در زمینه آزادی رسانه‌ها است. استقلال قوه قضاییه هم تضعیف شده است و ترس این وجود دارد که وقتی از دادگاه‌ها خواسته می‌شود محدودیت‌های جدید را تفسیر کنند تحت لوای حمایت از الزامات امنیتی به نفع منافع سیاسی حاکمان رای بدهند. نظام قضایی تونس همچنان بر اجرای قانون‌هایی تاکید دارد که از دوران بن‌ علی به جا مانده‌اند و کمتر به قانون‌هایی جدید به نفع آزادی رسانه‌ها و اطلاعات اتکا می‌کند. پس از افول شدید دورنمای سیاسی در کشور، قانون ماده ۵۴ در سپتامبر ۲۰۲۲ صادر و هدف آن مبارزه با «اخبار کذب» اعلام شد اما خود تهدیدی جدی علیه آزادی رسانه است. 

رسانه‌ها به تبلیغ‌دهندگان خصوصی وابسته هستند که  برخی از آنها در رسانه‌ها نفوذ دارند و شاید روابطی سیاسی هم داشته باشند. این دورنما استقلال سردبیری را تهدید می‌کند. درآمد تبلیغات به میزان مخاطبان بستگی دارد. آمار مخاطبان خیلی دست و دلبازانه محاسبه می‌شود و درباره آن تردید زیادی وجود دارد. بازار تبلیغات رسانه‌های دیداری و شنیداری از سال ۲۰۱۴ تغییرات زیادی کرده است و هزینه تبلیغات سیاسی افزایش یافته است. الگوی اقتصادی مطبوعات که بر اساس اشتراک، تبلیغات و فروش در خیابان بود تضعیف شده است چرا که اشتراک افراد کاسته و بازار تبلیغات کوچک‌تر شده است

احزاب سیاسی برای  راه اندازی کارزارهای ضد اطلاعات بیشتر به شبکه‌های اجتماعی روی می‌آورند تا رسانه‌ها را بی‌اعتبار کنند و رای‌دهندگان را با تردید و سردرگمی روبه‌رو کنند. در سال‌های اخیر حمله‌های کلامی علیه رسانه‌ها توسط رهبران سیاسی افزایش یافته است. 

ترساندن روزنامه‌نگارن امری عادی شده است. خبرنگاران همچنین در تظاهرات خیابانی با خشونت مواجه شده‌اند. در ۱۴ ژانویه ۲۰۲۲ خط قرمز جدیدی زیر پا گذاشته شد وقتی متیو گالتیر (Mathieu Galtier) خبرنگار چند رسانه جهانی مورد ضرب و شتم واقع شد و ده‌ها روزنامه‌نگار دیگر نیز هنگام پوشش اعتراض‌های مردمی قربانی خشونت جسمی شدند. در فوریه ۲۰۲۳، نورالدین بوتار، روزنامه‌نگار و دبیر رادیوی موزاییک اف‌ام، بازداشت شد.