در ترینیداد و توباگو، که یک دموکراسی پارلمانی با دورنمای رسانه‌ای متنوع و جامعه مدنی قدرتمندی است، آزادی رسانه‌ها در قانون اساسی تضمین شده است و همه به آن احترام می‌گذارند. رسانه‌ها خیلی متنوع هستند و رسانه‌های مختلف دیدگاه‌های متفاوتی را ابراز می‌کنند. از این میان می‌توان به ترینیداد گاردین (Trinidad Guardian)، قدیمی‌ترین روزنامه کشور که در ۱۹۱۷ تاسیس شد، و ترینیداد و توباگو اکسپرس (Trinidad & Tobago Express) اشاره کرد که دومی با نام دیلی اکسپرس (Daily Express) هم شناخته می‌‌شود.

احزاب سیاسی متعددی در ترینیداد و توباگو وجود دارند و انتقال قدرت همیشه صلح‌آمیز است. مشارکت سیاسی زیر هیچ گونه فشاری قرار ندارد، ولی زنان در مناصب سیاسی به میزان بایسته نمایندگی نمی‌شوند. در ۲۰۲۲ برخی از اصحاب رسانه از دسترسی به مصاحبه مطبوعاتی نخست‌وزیر کیث رولی (Keith Rowley) منع شدند، او از این تصمیم خود دفاع کرد و سابقه قوی ترینیداد و توباگو در آزادی رسانه‌ها را گواهی بر ادعای خود دانست. انجمن رسانه‌های ترینیداد و توباگو از دولت خواسته است شرایط خود را برای پذیرش روزنامه‌نگاران در نشست‌های مطبوعاتی شفاف تبیین کند. 

با حکم دادگاه عالی کشور که در اوایل ۲۰۲۱ علیه جستجوی خانه و دفتر یکی از روزنامه‌نگاران ترینیداد اکسپرس نیوزپیپر (Trinidad Express Newspaper) با استفاده از حکم پلیس رای داد، تمهیدات قانونی برای تضمین احترام به حقوق روزنامه‌نگاران تقویت شد. اتحادیه رسانه‌های کارائیب نیز از این تصمیم استقبال کرد و گفت از احکام پلیس برای مصادره «تجهیزات کار روزنامه‌نگاران» استفاده می‌شد که اقدامی غیرقانونی و ناقض قانون اساسی بود.

در ترینیداد و توباگو رسانه‌ها هم در اداره سازمان و هم برای درآمد تبلیغات خود با الگویی خصوصی کار می‌کنند.

با توجه به این که در سال ۲۰۲۱ هیچ روزنامه‌نگاری کشته یا ناپدید نشد، ترینیداد و توباگو معمولا فضایی امن و ایمن را برای این حرفه فراهم می‌آورد.