دو روزنامه‌ اصلی کشور کامرسیو (EL Comercio) و یونیورسو (El Universo) در کشوری هستند که انجام روزنامه‌نگاری به شدت تحت تاثیر دشواری‌های اقتصادی و همچنین فضایی خشونت‌آمیز است. در حالی که رسانه‌های آنلاین سعی در انجام خبرنگاری تحقیقاتی دارند اما الگوی تجاری آنها خیلی کفاف نیازهای‌شان را نمی‌دهد، همانطور که در مورد بسته شدن وبسایت لوس ۴ پلاگاتوس (Los 4 Pelagatos) دیده شد. 

سه دوره پی‌درپی از ریاست جمهوری رافائل کورئا (Rafael Correa) از ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷ تاثیری منفی بر آزادی رسانه‌ها داشت. رییس‌جمهور سابق همیشه سعی می‌کرد رسانه‌ها را مهار کند و رسانه‌های همگانی را به رسانه‌هایی حکومتی مبدل سازد، او در حمله علنی یا خصوصی به روزنامه‌نگاران منتقد تردید نمی‌کرد و درگیری‌های بی‌شماری بین دولت و رسانه‌های مستقل ایجاد کرد. ریاست جمهوری لنین مورنو (Lenín Moreno) از ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ و اولین ماه‌های ریاست جمهوری گیرمو لاسو (Guillermo Lasso) که در مه ۲۰۲۱ انتخاب شد، از تنش‌ها میان دولت با بسیاری از رسانه‌های خصوصی کاسته است. به هر رو، اخیرا آقای لاسو به سایت خبری پوستا (La Posta) برای پوشش «گرن پادرینو» (El Gran Padrino) که درباره پرونده‌ای مربوط به یکی از اعضای خانواده اوست، حمله کرد. 

قانون ارتباطات که در ۲۰۱۳ تصویب شد از هدف اصلی خود منحرف و به ابزاری علیه روزنامه‌نگاران مبدل شد و برای مثال برای توجیه اخراج، محاکمه به اتهام افترا و صدور جریمه علیه خبرنگاران استفاده می‌شد. اما وخیم‌ترین بعد قانون ارتباطات در دوران آقای لاسو اصلاح شد.  مفهوم «تعقیب رسانه‌ها»، نقش نهاد نظارت بر رسانه‌ها و ماده ۱۰ این قانون درباره مقررات اخلاقی روزنامه‌نگاری، همگی لغو شدند.

الگوی قدیمی تجاری رسانه‌ها به شدت از مجموعه‌ای از عناصر سیاسی و اقتصادی  ضربه خورده است که در اثر همه‌گیری کووید-۱۹ تشدید هم شده‌اند. بسیاری از روزنامه‌ها مانند هورا یا روزنامه دولتی تلگرافو (El Telégrafo) اکنون فقط در فضای آنلاین حضور دارند. بسیاری از ایستگاه‌های رادیویی برخی از ساعات برنامه‌های خود را لغو کرده‌اند و حتی روزنامه پرمخاطب کامرسیو (El Comercio) بسیاری از کارمندان خود را اخراج کرد. تعداد وبسایت‌های خبری در حال افزایش است اما آنها هنوز الگوی تجاری قابل اتکایی ایجاد نکرده‌اند. 

روزنامه‌نگاران در اکوادور سال سختی را در ۲۰۲۲ تجربه کردند که به دلیل افزایش خشونت مرتبط با پدیداری جرایم مرتبط با مواد مخدر و همچنین به دلیل فضای ایجاد شده پیش از انتخابات‌ها (انتخابات‌های محلی و همه‌پرسی ۵ فوریه ۲۰۲۳۲) بود. قتل از پیش برنامه‌ریزی شده مایک کابرا (Mike Cabrera)، جراردو دلگانو (Gerardo Delgado)، و سزار ویوانکو (César Vivanco) -که هنوز معلوم نشده است به دلایل مرتبط با کار روزنامه‌نگاری آنان بوده یا به خاطر اعلام نیت خود برای نامزد شدن در انتخابات‌های محلی- تهدید مداوم به مرگ علیه روزنامه‌نگاران و حمله به رسانه‌های خبری، حاکی از خشونت و مصونیتی نهادینه دارد که بر این حرفه، و بدتر از آن بر کل جامعه اکوادور، تاثیری منفی داشته است. در مناطق مرزی مانند استان‌های اسمرالدا و ال اورو، و در بنادری که کارتل‌های مواد مخدر فعالیت می‌کنند، روزنامه‌نگاران به گونه‌ای روزافزون خود را سانسور می‌کنند که موجب پدید آمدن «سیاه‌چاله‌های» اطلاعاتی در مناطق مختلفی از کشور می‌شود.